5e dag

Na een gezellige avond in Alghero zijn we rond 23:00 naar bed gegaan. De landelijke omgeving is overdag een ware pracht, maar hier heeft iedereen een of meerdere honden. 's Nachts "praten" die natuurlijk een beetje na over de dag. Wij mensen ervaren dat als hinderlijk. Zeker als je een beetje wilt slapen. Gelukkig hadden wij twee ramen en dus het raam aan de achterzijde geopend. Hier hadden we beduidend minder last van de viervoetige blaffers. De nachtrust heeft ons toen ondergedompeld.

's Morgensvroeg werden we wakker gemaakt door Pluvius (de regengod van de Romeinen). Het regende pijpestelen. We hebben ons nog even omgedraaid en zijn rond 08:30 uur maar aangeschoven bij het ontbijt. We verblijven met een Duits stel in de B&B en bij het ontbijt hebben we uitgebreid kennis gemaakt en allerhande Nederlandse en Duitse zaken uitgewisseld. Met name over politiek. Tijdens het gesprek klaarde de lucht snel op en liet de hemel weer zijn azuurblauwe pracht zien.

Ons plan voor vandaag is een rit naar de Capo Cassia en een bezoek aan de grot van Neptunes. Deze druipsteengrot ligt gedeeltijk onder water. Normaliter vaar je hier met een bootje naar toe. Maar sinds een aantal jaren is de grot ook te voet te bezichtigen. De gemeente Alghero heeft hiervoor een trap aangelegd. Ze noemen het ook wel de reeboktrap, naar de klauterbokken uit Afrika. En dat is niet teveel gezegd. Wat een afdaling en uiteraard wat een klim nadien. De trap bestaat uit 654 treden en overbrugt een hoogteverschil van bijna 180 mtr. We zijn afgedaald en weer opgestegen. Halleluja en puf,puf en heel veel zweet. De grot was het bezoek waard evenals de prachtige uitkijk over de kust van noordwest Sardinie.

Na dit bezoek wilden we lekker uitpuffen op het strand van Alghero. We hadden vanuit de Capo Cassia al donkere wolken zien hangen boven de bergen, maar het bleef bij ons zonnig en warm. Toen we echter terug reden richting Alghero werd het al snel duidelijk dat zich hier een wolkenbreuk had voorgedaan. Stapvoets reden we door het centrum en de over de havenkade van Alghero. Het water klotste over het trottoir. Het water stond zeker 30 cm hoog in de straten. Een strandbezoek zat er niet meer in vandaag. Dus terug naar Marco's huisje en optutten voor een uitgebreid avondlijk bezoek aan de oude binnenstad van Alghero.

De oude binnenstad is echt Italiaans. Een ommuurde oude binnenstad doorspekt met nauwe steegjes, leuke zaakjes, restaurantjes. Na een aantal uren vonden we het goed geweest en zijn weer naar de B&B teruggegaan. Vermoeid en voldaan. Morgen gaan we noordwaarts richting Stintino. Moet een van de mooiste stranden in het noorden zijn. Daarna gaan we iets met wijnen doen. We houden jullie op de hoogte.

4e dag

Onder een regenachtige hemel hebben we vandaag ons verblijf in Teulada afgesloten. We hebben hartelijk afscheid genomen van de mensen in Teulada en zijn op weg gegaan voor onze rit van ca 4 uren naar het noorden van Sardinie. Alghero is de bestemming. Dit is een oude vestingsplaats aan de noordwest kust. Dus de TomTom ingesteld en rijden maar. Fiatje had genoeg te drinken en wij hadden genoeg fut voor deze lange reis. De barman in Teulada adviseerde ons om vooral de superstrada te nemen. Dit is de autosnelweg van Zuid naar Noord. Maar hiervoor moesten we eerst terug naar Cagliari. Dus 80 km terug over de bergen. En dan de superstrada op. Dat ging als gesmeerd. We konden goed doorrijden en moesten bij Macomer de autosnelweg verlaten om via Bosa naar de kust te rijden. Dus bij Macomer de autosnelweg af. Na ca. 5 km politie op de weg. De weg naar Macomer was afgesloten en we moesten de volgende afrit nemen. Dus terug naar de superstrada en naar de eerstvolgende afrit. Oke, weer naar Macomer. En gvd deze afrit kwam op dezelfde weg uit. Van de politie hier moet je het ook al niet hebben. Weer terug naar de superstrada en dan maar doorkachelen tot de volgende afrit. Dit was de afrit naar Bosa al, kwam dus goed uit. Na Bosa kwam de kustweg naar Alghero in zicht. En wat een prachtige weg. Een en al bochtenwerk. De ene motor na de andere kwam voorbij. Onderweg bij een grotere parkeerplaats hebben we nog even gezellig met een groep Duitse motorrijders gesproken uit de buurt van Stuttgart. Ze waren al 10 dagen onderweg en hadden de veerboot van Livorno naar Porto Torres genomen. Dik 2000 km al onderweg. Het was hun ook aan te zien.

Na deze korte stop vervolgden wij onze weg verder en kwamen in de buurt van onze volgende stop. Opeens riep de TomTom rechtsaf slaan. Midden in een bocht was de vangrail een beetje onderbroken en liep een weggetje steil naar beneden. Oke, rechts dan maar. En toen cross country door smalle straatjes, onverharde wegen, langs vervallen boerderijen. Waar komen we nu in godsnaam uit vroeg Ingrid. Maar opeens draaiden we een brede nieuwe weg op met allemaal verzorgde huizen links en rechts. En na ca. 600 mtr riep Tommy "bestemming bereikt". We stapten uit en liepen een beetje door de straat. Net als in een speurtocht zie je dan ineens een aanwijzing. jawel, op de zijkant van een muurtje stond "Nida della Poiana". Dat is ons verblijf voor de komende 3 nachten. Vanuit de tuin riep de eigenaar Marco ons al naar zich toe. Breedlachend schudde hij onze handen en liet ons snel de kamer zien. En weer een goede keus. Mooi verzorgd in een prachtige omgeving met een tuin vol met oude olijfbomen. Drie honden en aan aantal poezen maakten het plaatje compleet. Althans voor Ingrid.

Na het afgooien van de koffers zijn we richting Alghero gereden. Wat een mooie stad. Dit wordt een beetje sightseeing de komende dagen en uiteraard een bezoek aan het mooie strand. Maar dat vertellen we later wel.

Nu zitten we op het terras voor het mooie huis van Marco en kijken uit over de baai van Alghero onder het genot van een glas rode Sardijnse wijn.

3e dag

Vandaag gaan we een tocht maken langs de zuidkust en deze afsluiten met een zonnebad op een van de mooiste stranden van Sardinie, het z.g Teurradde-strand. Hier zijn ook al exotische reclames opgenomen. Maar voordat we richting het zuiden gaan, koersten we eerst westwaarts richting de stad Sant'Antiones. Deze stad ligt op een eiland en is met een 5 km lange dam verbonden met het hoofdeiland. Deze stad staat bol van de oudheidkundige werken. Maar omdat het weer even niet meespeelde (het had de hele nacht geregend en gedonderd) en het nog steeds af te toe wat druppelde, besloten we ons bezoek te beperken tot een bezoek aan de tophet. Dit is een heuvel in de buurt van het centrum van de stad. En nu even macaber doen. Hier zijn in ca. 800 jaar tijd (uiteraard voor de geboorte van Christus) 4000 babies geofferd aan de een of andere god. Gelukkig geen levende kinderen maar doodgeboren of gestorven babies. Het offeren geschiedde om de ouders snel een gezond kind te laten baren. Tjonge, jonge. Dachten wij ook. Maar het wordt nog erger. Voor de tere harten: dit even overslaan bij het lezen. De lijkjes werden verbrand en in aardewerken kookpotten begraven. De heuvel was een groot knekelgebeuren. Om de zaak in goed ere te behouden hebben ze de meeste potten in een museum opgesteld en op de berg merendeels replica's (lege potten uiteraard) opgesteld. Maar hier en daar zie je nog een orginele pot uit de aarde steken. Naast de potten was de heuvel bezaaid met z.g steles. Dit zijn zuilvormige stenen. De oudste stenen zijn gewoon glad geschuurd, maar de latere versies zijn rijk versierd. Dit als nagedachtenis aan de kinderen en als eer aan hun god. Je wordt hier wel even stil van.

Na dit vreemde bezoek, besloten we langzamerhand richting de zuidkust te rijden. We kozen de oude weg vanaf het eiland. Jammer maar helaas, weg afgesloten. Dus de nieuwe weg. Het getoer met het Fiatje had het autootje dorstig gemaakt en er moest dus getankt worden. Onderweg gestopt. Onbemand tankstation met een vreemd uitziende bankpasautomaat. Omdat we het niet vertrouwden op naar de volgende. En dat duurde en duurde. Oke, in de buurt van Teulada liggen twee tankstations zagen we op de TomTom. En jawel hoor, twee tankstations. En jawel hoor alle twee buiten gebruik. Het lampje "ik heb dorst" brandde al een tijdje. Gevraagd waar het dichtsbijzijnde ligt. Och, zegt een oud Sardijn, zo'n 30 km richting Pula. Oke, dan richting Pula. De weg ging maar omhoog en omhoog. Een beetje paniek maakte zich meester van Harry. Halen we het of halen we het niet. En net op tijd brulde de TomTom "tankstation in zicht". En deze werkte en accepteerde onze biljetten. Fiatje snel afgetankt en toen weer terug richting zuidkust. Onderweg hebben we zelf onze buikjes nog gevuld met Italiaanse gerechten.

Eindelijk rond 15:00 uur arriveerden we bij het strand en het is echt een plaatje. In de warme zon verdween de stress van de benzineperikelen al snel.

Vandaag gaan we ook ons verblijf in het zuidwesten afsluiten. Jammer, we gaan een mooi verblijf verlaten, maar kijken al weer uit naar het volgende puzzelstukje. Ongeacht of dit ons morgen een reis van uren gaat kosten.

2e dag

Tweede dag

Na een heerlijk ontbijt (verdiend na een muggennacht) hebben we ons opgemaakt voor een bezoek aan de westkust van Sardinie. Ten minste het zuidelijk deel van de westkust. Het noordelijk deel volgt later. Het Fiatje snorde prettig richting de kust. Aan de westkust ligt een van de grootste mijngebieden van Italie. Hier is bijna 100 jaar naar zilerhoudend lood- en zinkerts gedolven. Een aantal zeer imposante mijnen getuigen van deze historie. Echter vergane glorie. Alle mijnen zijn gesloten en erg vervallen. Een van de mijnen wordt nu in oude staat hersteld. Maar dat duurt hier altijd even. Iets met geld, vrienden en andere noodzakelijke zaken, Na het bezoek aan de mijnen wilden we richting Nebida gaan. Om de mooie kustweg van Iglesias (ja van de zanger) naar Nebida te rijden. Dus mooi Nebida ingetoest op onze TomTom. En laat die dekselse Italianen nu in Iglesias de eenrichting weg hebben ontdekt. Het regende rechts inrijden, rechts inrijden, links inrijden, Ja, jonguh als dat mag doe ik dat, maar het mag niet!! Dus na een half uur vertwijfeld door Iglesias gereden te hebben, eindelijk een hoofdweg ontdekt en de stad snel achter ons gelaten. En dan rij je de kustweg op. Haarspeldbocht na haarspeldbocht. Af te toe klamme handjes aan het stuur. Maar het uitzicht maakte het meer dan waard. Voor het middageten zijn we gestopt in Buggerre. Een klein plaatje aan de kust. En als je aan de kust bent, eet je zeevruchten. Garnalen, mosselen, kreeft etc. En dat in combinatie met wijn en salade. Heerlijk in de middagzon. Na het eten hebben we het strand van Buggerre opgezocht en ons in de zon heerlijk laten warmen. Maar toen kwam de vloed. Ingrid lag nog heerlijk in de zon toen het water over handdoeken en tas spoelde. Tja, de boel maar opgeraapt en te drogen gehangen. Rond 17:00 tijd voor de terugreis, wederom langs de kustweg.

In het hotel hebben we even wat nagemijmerd over de dag onder het genot van een Aperol en zijn toen naar Teulada gereden voor een echte Italiaanse pizza. Gegarneerd met een verjaardagsfeest van iemand uit het dorp. Het hele terras zat vol. Ook hier slaat de vergrijzing toe! Wat een spektakel. De pizza's waren verrukkelijk.

We zijn benieuwd wat de dag van morgen brengt.

Maar voor het slapen gaan eerst weer muggenjacht.

1e dag

We zijn vandaag met een klein vliegtuig (CJR900) van German Wings vanuit Dusseldorf naar Cagliari gevlogen. Leuke vlucht, kort en weer een jengelend kind naast ons. Het droge broodje kaas en een blikje cola (100cc) maakte dit weer goed. Bij aankomst op Cagliari verwelkomde een bewolkte hemel ons. Shit, wat we hadden achtergelaten in Duitsland achtervolgde ons in Italie. Goed begin.

Vanaf het vliegveld was het een kort stukje lopen naar de verhuurbalie van het autobedrijf. Een Fiat 500 stond op ons verlanglijstje. Het liefst met een zonnedakje. De papieren werden snel in orde gemaakt, even de creditcard belasten. Voor schade en boetes zei het roodharige (!!) Italiaanse meisje in perfect Duits achter de balie. Toen toverde ze een sleutel uit haar la en jawel, een 500. Maar zonder zonnedakje. Maar je kunt niet alles hebben zullen we maar zeggen.

De auto moesten we zelf op de parkeerplaats ophalen. Een parkeerplaats met wel 500 huurauto's van verschillende bedrijven. Gelukkig hielp een Nederlandse vrouw ons met zoeken. Als tegenprestatie vroeg ze hulp bij het bedienen van een Fiat 500 automaat. Het type dat ik bevallig had geweigerd bij de balie. Veel hulp kon ik hun niet bieden. Gelukkig kon iemand van het verhuurbedrijf hun verder helpen. Na het verlaten van de parkeerplaats haalden we de geleende TomTom (bedankt Marian) uit de tas en werd snel het adres ingetypt. Nou ja, adres. Op de routeaanduiding van het reisburo stond, na km 68 moet je ergens rechts in. Oke dan maar. De TomTom stuurde ons snel en makkelijk Cagliari uit richting de zuidwestkust van Sardinie. Na ca. 30 km werd het terrein woester en ruiger. Heuvels werden bergen en planten werden bossen. Teulada was de plaats waar we naar toe koersten. De TomTom deed perfect zijn werk, al miste hij soms een rotonde en een zijweg. Misschien moet Marian maar eens een update doen?

Rond 19:00 uur arriveerden we bij het Aqueo Sassa Resort. Resort in het klein zullen we maar zeggen. 22 kamers verdeeld over een aantal gebouwen met een leuk zwembad en restaurant. De vriendelijkheid van de mensen ter plaatse maakte het plaatje af. Omdat we na de reis geen zin meer hadden verder rond te reizen op zoek naar een restaurant besloten we in het "resort" te eten. Heerlijke mosselen, verse spaghetti en een zeebaars werden aangevoerd. En zelfs Aperol Spritz hebben we gedronken.

Na deze enerverende dag zochten we onze kamer op om van een welverdiende eerste nachtrust op Sardinie te genieten. Maar een horde muggen hadden andere plannen met ons. Rond 24:00 werden we wakker van het gezoem van de muggen. Ingrid zat al behoorlijk onder de bulten. Dus licht aan en uit bed. Muggenjacht. De eerste sukkels naast ons bed werden direct "gekilled". een stuk of 10. Weer licht uit en slapen. Om 03:00 uur tweede aanval. Weer uit bed een weer een stuk of 5 geplet en om 04:30 de laatste diehardmug vakkunding tegen de muur gedrukt. En toen rust tot 08:00 vanmorgen.

Hallo allemaal

Hallo en wederom welkom op ons reislog!

We gaan weer op reis. Het gaat nu naar het mooie eiland Sardinie en willen we jullie weer op de hoogte te houden van onze avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zullen jullie hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weten jullie altijd precies waar we ons bevinden en waar we zijn geweest! Meer informatie over ons en de reis die we ga maken vinden jullie in ons profiel.

Voor meer info over Sardinie:http://nl.wikipedia.org/wiki/Sardini

Willen jullie automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor de mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Heel veel lees en kijkplezier op ons reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje voor ons achter!

En toch weer leuk dat je met ons meereist!

Groetjes,

Ingrid en Harry

p.s: de foto boven ons blog is het kwarts-strand van Poetto