Zoals gisteren al vermeld zijn we vandaag op het water gaan doorbrengen. Na een vorstelijk ontbijt in het kasteeltje, zijn we richting haven gereden. Het was stralend weer met uitzicht op 30 graden. Heerlijk waterweer. In de haven aangekomen bleek dat we met 8 personen zouden uitvaren. De "schipper", Marco is zijn naam, een jonge man met een gebronsd gezicht was bezig een boot in gereedheid te brengen. Ons werd verzocht even in de schaduw plaats te nemen. Er zaten al drie oudere Italianen in de schaduw. Ook zij gingen mee op de vaart. Na ca. 20 minuten wachten, vertelde Marco dat we nog 3 personen op het strand moesten ophalen. En dus vertrokken we met ons schipje richting zee. Eerst een beetje beheerst maar nadien ging de voet op het gas. Nadat we de 3 overige mensen hadden opgehaald (ook 3 Italianen), werd de boeg gekeerd en ging het richting Cala Golonitze. Gelegen aan de overzijde van de baai van Orosei. Een afstand van ongeveer 20 km. En nu ging de voet door de plank. Marco perste werkelijk alles uit deHonda buitenboordmotor. Gelukkig was de zee kalm, al had een van de Itailanen een beetje een pips uiterlijk. De overtocht was werkelijk een belevenis op zich. Zo'n bootje spuit gewoon over het water en stijgt soms meters hoog met de boeg alvorens met een klap op het water terug te komen. Genieten van wind, zon en water.
De Cala Golonitze is onderdeel van een natuurgebied en boten mogen de kust niet naderen. Maar wat een plaatje daar. Het was te ver om naar de kust te zwemmen, maar uit het bootje zijn we gesprongen. Alleen al om te genieten van het kristalblauwe water. Je kijkt hier 25 mtr diep op de witte zandbodem. Ongelofelijk. We dachten dat Teuradda een plaatje was. Nou, dit laat alles verbleken wat we tot nu toe gezien hebben aan zee. Na ca. 15 minuten werd de tocht hervat richting Cala Luna. Een vergelijkbare baai, met het verschil dat we hier wel aan het strand mochten. Onderweg vertelde Marco honderduit over de grotten, baaien en stranden die we passeerden. Het meeste in het Italiaans uiteraard, maar hij nam ook de moeite daarna verkort in het Engels een en ander te herhalen. Cala Luna is een fijn kiezelstrand waar we een uurtje hebben verpoosd. Met zwemmen en zonnen was dit zo voorbij. En verder ging de reis. De indruk die deze kust maakte was overweldigend. De strakblauwe lucht en de warme zon maakte het compleet.
Om nu verder niet in superlatieven te verzanden verwijzen we naar de foto-gallerie. De dag eindigde zoals die begonnen was. In de haven van Orosei. We namen hartelijk afscheid van Marco en de overige Italianen en besloten nog iets te drinken.
Moe en bezweet arriveerden we in het hotel. We moesten ons weer gaan voorbereiden op een vertrek. Nu naar de laatste plaats, Santa Maria Navaresse. En weer moeten we een plek achterlaten waar we eigenlijk nog wat hadden willen blijven. Maar dat is de bedoeling van onze reis. Indrukken opdoen op verschillende plaatsen en ons steeds opnieuw laten verrassen en verbazen. Morgen gaan we voor ons vertrek nog een uitstapje maken. Maar daar vertellen we morgen meer over.