Vandaag hebben de sprookjesachtige omgeving van Saltara achter ons moeten laten. Met weemoed in ons hart. Dit is een plek waar we ooit in ons leven nog eens terugkomen. Bij het afscheid schudde de eigenaar ons hartelijk de hand en bedankte zich voor ons verblijf. Gepakt en gezakt stuurden we ons gehuurde Fiatje weer de weg op. Genoeg benzine in de tank en Tommy geprogrammeerd op de volgende bestemming. Tot Olbia ging alles goed. Maar in Olbia aangekomen, bleek de Italiaanse rijkswaterstaat aan alle autowegen te werken. Op- en afritten afgesloten. Tommy riep iedere keer maar weer, links aanhouden, scherp naar rechts en wat niet meer. We raakten een beetje vertwijfeld en reden meer dan een keer een rondje. Na ongeveer 30 minuten hebben we gewoon een weg uit Olbia gekozen en hebben afgewacht wat Tommy daarvan vond. Gelukkig na een paar minuten wist hij weer waar we waren en stuurde ons snel de juiste kant op. Dat was de autosnelweg naar het zuiden. Een droom van een autosnelweg, maar met een vreemd iets. We hebben nog nooit in ons leven zo'n stille autosnelweg gezien. In de 70 km dat we hebben afgelegd, zijn we ca 100 auto's tegengekomen. Of iedereen is aan het werk of de Sardijn mijdt deze weg als de pest. Als we de overtredingen thuis krijgen weten we waarom.
Na 70 km werden we de autosnelweg afgestuurd richting Orosei. Het landschap werd groener en groener. Een lust voor het oog. De Middellandse zee werd ook weer zichtbaar. Onderweg nog aangehouden door de Carabinieri. Maar toen ik in het Engels vroeg wat er scheelde, werden we subiet weggestuurd. Waarom blijft gissen.
En dan komen we aan in Orosei. Een dorpje dat sinds 1400 bestaat. En dus ook een wegennet heeft wat in 1400 is begonnen. Weggetjes waar ons Fiatje maar net doorheen ging. Tegenliggers zijn hier uit den boze. Al met al een ervaring van jewelste. Alleen is parkeren een uitdaging. Gelukkig vonden we in de buurt van het hotel een geschikt plaatsje.
Het hotel is een geheel gerenoveerde oude verstevigde burcht. Alles kleine gangetjes, trapjes en hoekjes. Maar een lust voor het oog. We hadden de keus uit een burchtkamer of een kamer in een nabij gelegen huis. De keus was snel gemaakt. We kregen zowaar een suite. Oke, de adel was gearriveerd.
Na de vermoeiende rit in de hete zon, hebben we snel wat verkoeling gezocht bij de haven van Orosei met zijn strand van een paar kilometer lang. Met slechts een paar badgassten. Heerlijk.
Na dit verkwikkend strandbezoek besloten we morgen een boottocht te maken dwars over de baai van Orosei. Een tocht van bijna 20 km in een open rubberboot met megabuitenboord moter. Snel geresevereerd in de haven om te zorgen voor een plekje aan boord. Vertrek om 09:00 uur. Dus op tijd naar bedje en vroeg uit de veren. We hebben eerst nog een lunchpakketje in de supermarkt gehaald.
Dus morgen de woelige baren op.