Onder een regenachtige hemel hebben we vandaag ons verblijf in Teulada afgesloten. We hebben hartelijk afscheid genomen van de mensen in Teulada en zijn op weg gegaan voor onze rit van ca 4 uren naar het noorden van Sardinie. Alghero is de bestemming. Dit is een oude vestingsplaats aan de noordwest kust. Dus de TomTom ingesteld en rijden maar. Fiatje had genoeg te drinken en wij hadden genoeg fut voor deze lange reis. De barman in Teulada adviseerde ons om vooral de superstrada te nemen. Dit is de autosnelweg van Zuid naar Noord. Maar hiervoor moesten we eerst terug naar Cagliari. Dus 80 km terug over de bergen. En dan de superstrada op. Dat ging als gesmeerd. We konden goed doorrijden en moesten bij Macomer de autosnelweg verlaten om via Bosa naar de kust te rijden. Dus bij Macomer de autosnelweg af. Na ca. 5 km politie op de weg. De weg naar Macomer was afgesloten en we moesten de volgende afrit nemen. Dus terug naar de superstrada en naar de eerstvolgende afrit. Oke, weer naar Macomer. En gvd deze afrit kwam op dezelfde weg uit. Van de politie hier moet je het ook al niet hebben. Weer terug naar de superstrada en dan maar doorkachelen tot de volgende afrit. Dit was de afrit naar Bosa al, kwam dus goed uit. Na Bosa kwam de kustweg naar Alghero in zicht. En wat een prachtige weg. Een en al bochtenwerk. De ene motor na de andere kwam voorbij. Onderweg bij een grotere parkeerplaats hebben we nog even gezellig met een groep Duitse motorrijders gesproken uit de buurt van Stuttgart. Ze waren al 10 dagen onderweg en hadden de veerboot van Livorno naar Porto Torres genomen. Dik 2000 km al onderweg. Het was hun ook aan te zien.

Na deze korte stop vervolgden wij onze weg verder en kwamen in de buurt van onze volgende stop. Opeens riep de TomTom rechtsaf slaan. Midden in een bocht was de vangrail een beetje onderbroken en liep een weggetje steil naar beneden. Oke, rechts dan maar. En toen cross country door smalle straatjes, onverharde wegen, langs vervallen boerderijen. Waar komen we nu in godsnaam uit vroeg Ingrid. Maar opeens draaiden we een brede nieuwe weg op met allemaal verzorgde huizen links en rechts. En na ca. 600 mtr riep Tommy "bestemming bereikt". We stapten uit en liepen een beetje door de straat. Net als in een speurtocht zie je dan ineens een aanwijzing. jawel, op de zijkant van een muurtje stond "Nida della Poiana". Dat is ons verblijf voor de komende 3 nachten. Vanuit de tuin riep de eigenaar Marco ons al naar zich toe. Breedlachend schudde hij onze handen en liet ons snel de kamer zien. En weer een goede keus. Mooi verzorgd in een prachtige omgeving met een tuin vol met oude olijfbomen. Drie honden en aan aantal poezen maakten het plaatje compleet. Althans voor Ingrid.

Na het afgooien van de koffers zijn we richting Alghero gereden. Wat een mooie stad. Dit wordt een beetje sightseeing de komende dagen en uiteraard een bezoek aan het mooie strand. Maar dat vertellen we later wel.

Nu zitten we op het terras voor het mooie huis van Marco en kijken uit over de baai van Alghero onder het genot van een glas rode Sardijnse wijn.