Vandaag gaan we een tocht maken langs de zuidkust en deze afsluiten met een zonnebad op een van de mooiste stranden van Sardinie, het z.g Teurradde-strand. Hier zijn ook al exotische reclames opgenomen. Maar voordat we richting het zuiden gaan, koersten we eerst westwaarts richting de stad Sant'Antiones. Deze stad ligt op een eiland en is met een 5 km lange dam verbonden met het hoofdeiland. Deze stad staat bol van de oudheidkundige werken. Maar omdat het weer even niet meespeelde (het had de hele nacht geregend en gedonderd) en het nog steeds af te toe wat druppelde, besloten we ons bezoek te beperken tot een bezoek aan de tophet. Dit is een heuvel in de buurt van het centrum van de stad. En nu even macaber doen. Hier zijn in ca. 800 jaar tijd (uiteraard voor de geboorte van Christus) 4000 babies geofferd aan de een of andere god. Gelukkig geen levende kinderen maar doodgeboren of gestorven babies. Het offeren geschiedde om de ouders snel een gezond kind te laten baren. Tjonge, jonge. Dachten wij ook. Maar het wordt nog erger. Voor de tere harten: dit even overslaan bij het lezen. De lijkjes werden verbrand en in aardewerken kookpotten begraven. De heuvel was een groot knekelgebeuren. Om de zaak in goed ere te behouden hebben ze de meeste potten in een museum opgesteld en op de berg merendeels replica's (lege potten uiteraard) opgesteld. Maar hier en daar zie je nog een orginele pot uit de aarde steken. Naast de potten was de heuvel bezaaid met z.g steles. Dit zijn zuilvormige stenen. De oudste stenen zijn gewoon glad geschuurd, maar de latere versies zijn rijk versierd. Dit als nagedachtenis aan de kinderen en als eer aan hun god. Je wordt hier wel even stil van.

Na dit vreemde bezoek, besloten we langzamerhand richting de zuidkust te rijden. We kozen de oude weg vanaf het eiland. Jammer maar helaas, weg afgesloten. Dus de nieuwe weg. Het getoer met het Fiatje had het autootje dorstig gemaakt en er moest dus getankt worden. Onderweg gestopt. Onbemand tankstation met een vreemd uitziende bankpasautomaat. Omdat we het niet vertrouwden op naar de volgende. En dat duurde en duurde. Oke, in de buurt van Teulada liggen twee tankstations zagen we op de TomTom. En jawel hoor, twee tankstations. En jawel hoor alle twee buiten gebruik. Het lampje "ik heb dorst" brandde al een tijdje. Gevraagd waar het dichtsbijzijnde ligt. Och, zegt een oud Sardijn, zo'n 30 km richting Pula. Oke, dan richting Pula. De weg ging maar omhoog en omhoog. Een beetje paniek maakte zich meester van Harry. Halen we het of halen we het niet. En net op tijd brulde de TomTom "tankstation in zicht". En deze werkte en accepteerde onze biljetten. Fiatje snel afgetankt en toen weer terug richting zuidkust. Onderweg hebben we zelf onze buikjes nog gevuld met Italiaanse gerechten.

Eindelijk rond 15:00 uur arriveerden we bij het strand en het is echt een plaatje. In de warme zon verdween de stress van de benzineperikelen al snel.

Vandaag gaan we ook ons verblijf in het zuidwesten afsluiten. Jammer, we gaan een mooi verblijf verlaten, maar kijken al weer uit naar het volgende puzzelstukje. Ongeacht of dit ons morgen een reis van uren gaat kosten.